Waar de ‘Helter Skelter’ van de Beatles echt over ging
Op de dubbele plaat die algemeen bekend staat als Het witte album (1968), The Beatles lieten het allemaal op tafel liggen. Paul McCartney had 'Ob-La-Di, Ob-La-Da' en verschillende andere voorbeelden van wat John Lennon 'oma-muziek' noemde. Zowel Paul ('Blackbird') als John ('Julia) hadden rustige, mooie ballades.
Ondertussen kregen fans ook hun aandeel aan rockende tracks. Tussen 'Yer Blues', 'Back in the U.S.S.R.' en George Harrisons 'Savoy Truffle', vergaten The Beatles niet om de versterkers op de plaat op 11 te zetten - zelfs zonder de zware versie van John's 'Revolution'.
Maar geen enkel nummer kwam overeen met het enorme volume en de chaos van Pauls 'Helter Skelter'. Van de verschroeiende openingsgitaarriff tot de schurende bas en geschreeuwde zang, het nummer is 4:30 van hardrockgekte.
Hoewel het liedje er in verdraaid raakte de geest van Charles Manson na de release van Het witte album , was de reden dat Paul het lied schreef vrij simpel en onschuldig. En het onderwerp ervan kon niet verder verwijderd zijn van Mansons lelijke interpretatie.
Paul wilde de zwaarte van een nummer uit 1967 van The Who overtreffen.
Portret van Paul McCartney van The Beatles, poseerde in een straat in Londen rond 1966. | Mark en Colleen Hayward / Redferns
In 1968 gaf Paul een interview waarin hij uitlegde hoe hij op het concept voor 'Helter Skelter' kwam. Hij had een recensie gelezen over een nummer van The Who waarin het werd beschreven als ' een echt schreeuwende plaat 'Met' echo op alles '.
Dat nummer, dat 'I Can See for Miles' bleek te zijn, blies niet bepaald de deuren van de auto's van luisteraars. The Who had het volume echter hoger gezet voor rock van die tijd. In de hoop iets nieuws te proberen op de aankomende Beatles-plaat, ging Paul aan de slag met zijn eigen screamer.
waarom vertegenwoordigt Naomi Osaka Japan?
'We besloten om het luidste, smerigste, zweterigste rocknummer te maken dat we konden,' zei Paul bij een andere gelegenheid. Zijn aanpak was eenvoudig: 'de meest rauwe stem, de luidste drums, enzovoort, enzovoort.' Tekst en akkoorden leken van secundaire aard te zijn.
In de studio probeerde de band het zo luid en 'vies' mogelijk te maken. Aan het einde, als je Ringo hoort schreeuwen: 'Ik heb blaren op mijn vingers', doelde hij op bloed aan zijn handen nadat hij als een gek op de trommels had geslagen.
De tekst van ‘Helter Skelter’ verwees naar een kermisattractie.
Beatles John Lennon (links) en Paul McCartney staan hier voor de pers en kondigen de oprichting van Apple Corp. Ltd. aan | via Getty Images
Toen Paulus het onderwerp bedacht, ging hij verder de Helter Skelter , een kermisattractie met een glijbaan die zich om een torenachtige structuur wikkelt. Paulus dacht dat hij het zou gebruiken als een metafoor voor de val van het Romeinse rijk. Maar, zoals luisteraars goed weten, gaat het vooral om een seksuele relatie.
Paul zingt over een minnaar, hun aantrekkingskracht en hun avonturen samen. Het is veilig om te zeggen dat het niet zijn diepste lied is - en dat was ook nooit de bedoeling. Toen het verhaal van Mansons obsessie met het nummer tijdens de rechtszaak uitkwam, stonden The Beatles er echt versteld van.
In 1970, John Lennon vertelde Rolling Stone dat interpretaties van hun muziek soms ver weg kunnen raken, maar nooit op dat niveau. 'Vroeger lachten we om dit, dat of het andere ... een intellectueel las ons voor, een symbolische jeugdgeneratie wil er iets in zien.'
Maar Mansons zieke geest bracht het naar de donkerste plek die je je kunt voorstellen. Voor John waren de teksten nauwelijks bedoeld om naar te luisteren. 'Het was maar een geluid', zei hij.
Zie ook: Het Beatles-album George Harrison noemde een ‘Volwaardige Pothead’-plaat
