5 redenen waarom je geobsedeerd bent door ‘Game of Thrones’
Game of Thrones is door de televisierangen gestegen sinds het voor het eerst werd uitgezonden in 2011. Tegenwoordig is het uitgegroeid tot een van de meest populaire en meest verwachte shows die er zijn, met fans van alle kanten van het spectrum. De mensen die lees de boeken jaren geleden zijn we verheugd om te zien dat het aangepast is aan het scherm, terwijl de show zelf ertoe heeft geleid dat velen terug zijn gegaan en ze voor het eerst hebben gelezen.
Maar wat is het precies dat ons telkens weer terugbrengt om te laten zien dat we ons op veel manieren met spanning martelen? Game of Thrones is er altijd in geslaagd om evenveel frustrerend als verslavend te zijn, wat zorgt voor een zwak evenwicht dat nooit de verkeerde kant op lijkt te gaan. Nagaan hoe het dat doet, is echter echt waar het om gaat.
hoe oud is de vrouw van Brock Lesnar
Oberyn Martell vecht tegen The Mountain | Bron: HBO
1. De emotionele investering in elk verhaal
Zowel auteur George R.R. Martin als showrunners David Benioff en Dan Weiss hebben een verhaal bedacht dat ons sterke gevoelens geeft voor zowat elk personage. Of het nu de witgloeiende haat is die we allemaal voor Joffrey voelen, of de onvervalste toewijding aan Tyrion Lannister, elk afzonderlijk verhaal geeft ons een reden om ons zorgen te maken. Die emotionele investering is wat ons wekelijks terugbrengt en is de kernfactor waarom we niet anders kunnen dan elk jaar de dagen aftellen tot april.
De executie van Ned Stark | Bron: HBO
2. Dood. Zoveel dood.
Het is ons meest en minst favoriete deel van de hele show: de ongebreidelde dood. Iedereen is eerlijk, van Sean Bean in seizoen 1 tot de eerder genoemde Joffrey Baratheon. Soms wroeten we naar de ondergang van gehate personages, terwijl we soms tot tranen schrikken als degenen aan wie we gehecht zijn geraakt om hun respectievelijke makers te ontmoeten. Wat maakt Game of Thrones uniek is echter dat de helft van het publiek weet dat deze sterfgevallen op het punt staan te gebeuren, waardoor ze het extra plezier hebben om te zien hoe niet-lezers reageren zodra het op het scherm gebeurt. Dat kwam onlangs echter tot een einde, met seizoen 6 sneller dan de boeken. Dat brengt ons bij ons volgende punt ...
Tyrion Lannister | Bron: HBO
3. Deze show is bijna onmogelijk te voorspellen
Boeklezers kunnen getuigen en proberen te voorspellen wat er binnen gaat gebeuren Game of Thrones is dwaasheid. Mensen hebben verschillende theorieën, maar uiteindelijk lijkt het ons altijd te verbazen. Met zoveel verhalen, personages en verhaallijnen in de lucht, kan het moeilijk zijn om het lot van iedereen vast te stellen. De bochten en bochten slagen er echter in om zich nooit te geforceerd te voelen (a la de laatste jaren M. Night Shyamalan), met bevredigende, zij het soms gruwelijke conclusies. Elk seizoen heeft dit gebeuren met de voorlaatste aflevering, met massale dood en bloedbad dat het publiek met hun kaken op de grond laat tegen de tijd dat de aftiteling rolt.
hoe oud is tony romo met de dallas cowboys?
Stark Family | Bron: HBO
4. Tekens. Zoveel karakters.
Game of Thrones bloeide altijd op zijn veelheid aan personages in de rijken van de zeven koninkrijken. Inchecken op één locatie houdt vaak in dat u zich verdiept in de complexe motivaties en werkingen van ten minste vier tot vijf mensen, elk met een boeiend verhaal. Wat echter nog indrukwekkender is, is dat zelfs met zoveel personages om mee om te gaan, elk plot op de een of andere manier, vorm of vorm aansluit bij het hoofdverhaal. Vaak realiseren we ons dat pas later, maar de mensen in dit universum dienen allemaal het grotere plan, op een prachtig unieke en elegante manier. Er is zelden een saai moment, geholpen door een ensemble-cast waarvan het onmogelijk is om er niet van te genieten.
Arya Stark | Bron: HBO
5. Het crossover-beroep
Je hoeft niet van draken, middeleeuwse wapens of tovenaars te houden om van te genieten Game of Thrones Met zijn complexe politieke drama en bekwame schrijvers heeft het echt voor elk wat wils. Echt de enige voorwaarde om van deze show te genieten, is liefde hebben voor een goed verteld verhaal. De overeenkomsten met minder fantastische politiek ingestelde shows zoals Kaartenhuis zijn gemakkelijk uit te kiezen, wat de neiging aantoont om zich te concentreren op het vertellen van verhalen in plaats van onnodige rommel. In een wereld van Damon Lindelofs is het meer dan een beetje verfrissend om te zien hoe een razend populaire show die filosofie verdubbelt, waardoor Game of Thrones een op zichzelf staande crossover-droom.
